We vertrokken om kwart over zeven uit een overvolle haven
van Vlieland. De havenmeester had gisteravond de rode lantaarns aangestoken
zodat niemand er meer in mocht. Om uit onze ligplaats te komen moesten er drie
jachten, die achter ons gestapeld lagen, eerst wegvaren. Ook onze “buren”, die
uit Kamperland kwamen wilden met ons tegelijkertijd weg naar Makkum. De drukte
werd ze te veel. Fietsen konden ze ook elders, zoals ze zeiden. Met een ZO-4
voeren we deels op motor en zeil vanwege de tegenwind naar de Lorentzsluizen. We
moesten wel tempo maken. De afstand van Vlieland naar de BvK is 64 NM. Om kwart
voor elf kwamen we daar aan. De kleine sluis bleek defect en draaide niet.
Helaas konden we met de eerste sluislichting niet mee, omdat een vrachtvaarder
en een vissersschip voorrang kregen. Met de tweede sluislichting konden we mee en
om twaalf uur waren we weer op het IJsselmeer. Met een ZO-4 was het naar
Enkhuizen prima te bezeilen en maakten we met 7 knopen flinke voortgang naar de
Krabbegatsluizen waar we om kwart voor vier aankwamen. Na ook hier geschut te
zijn zeilden, we naar de Blocq van Kuffeler waar we om half zeven aankwamen.
Onze zeilvakantie is jammer genoeg weer voorbij, maar we
hebben een mooie tijd gehad. Ons einddoel het bezoek aan het Zweedse eiland Öland
hebben we bereikt. Eigenlijk geldt dit voor ons gehele programma, dat we van te
voren hadden opgesteld. We hebben mooie herinneringen over gehouden aan het
eiland Hiddensee tegenover Rügen, Borgholm op Öland, waar we de Borgholm ruïne
en de tuin van de Zweedse Koninklijke Familie hebben mogen bewonderen, de
fietstocht van Allinge naar het Hammershus op het Deense eiland Bornholm, maar
ook de Zweedse plaatsen Kalmar en Karslkrona waren de moeite waard. En dan het
piepkleine eilandje Utklippan niet te vergeten. Het Zweedse eilandje Hanö in de
Hanöbukt (Hanöbocht) stond van te voren niet ons programma, maar was een
bijzondere en verrassende tussenstop. Ook de landvast in onze schroef in
Warnemünde, die bliksemsnel door een Duitse duiker eraf werd gehaald, zal in
onze herinnering blijven. In de meeste jachthavens is het goed geregeld.
Meestal met betaalautomaten, die 24 uur per dag beschikbaar zijn, waaruit je
een ligplaatssticker en een tallycard krijgt voor elektra en toegang tot het
sanitairgebouw. Ook is er veelal gratis
internet beschikbaar. Daar kunnen Nederland en de zuidelijke landen een
voorbeeld aan nemen. We hebben redelijk weer gehad met veel zon. Maar het was
wel erg koud voornamelijk vanwege de harde frisse wind, zodat we vaak de kachel
hebben gebruikt en voor de meeste zeiltochten bijna altijd onze zeilpakken
moesten aantrekken. Vooral ‘s nachts in de Duitse Bocht op de heenreis was het vreselijk
koud. Apart dat we met name op de laatste dag we met 30 graden Celsius weer
thuis kwamen. We hebben veel wind gehad voornamelijk uit de westhoek. Op de
heenreis naar Zweden hadden we die mee, maar terug was het wat lastiger, hoewel
het aantal dagen dat er harde wind was wel wat afnam in de tijd. En gelukkig
zijn er weinig regendagen geweest. Een paar keer ’s nachts en twee keer
onderweg hebben we een stevige regenbui over ons heen gekregen, maar daar bleef
het, op een enkel miezerbuitje na, dan ook bij. Ook prettig is dat het in het
noorden langer licht blijft. De nachten werden nooit helemaal donker. Je kon
midden in de nacht alles nog goed waarnemen. De totale afstand over de grond
bedroeg 1287 Nm. Op ons log stond 1410 Nm. Dit verschil is met name veroorzaakt
op de terugweg door het laveren tegen de wind in. We hebben 123 uren gezeild en
108 uren gemotord. Dit jaar hebben we gelukkig geen mankementen aan de boot
gehad, op de lijn in de schroef na, maar dat was onze eigen schuld. Maar goed
het is weer allemaal voorbij. Eerst gaat onze Carina uit het water voor groot
onderhoud, waaronder een nieuwe klapschroef en dan wordt het weer tijd om een
plan te maken voor onze volgende zeilreis voor komend jaar.
