Fietsen op Hiddensee

Vanochtend scheen de zon uitbundig en de wind was ook afgenomen. Een mooie dag om het eiland op onze vouwfietsen te verkennen. Om elf uur verlieten we de haven op onze Bromptons richting de vuurtoren Dornbusch, gelegen aan de Noord-Westkant van het eiland Hiddensee. We fietsten weer langs het leuke haventje van het dorpje Kloster, dat we gisteren op onze wandeling uitvoerig hadden bekeken. Daarna moesten we klimmen over een inmiddels door de tand des tijds versleten betonnen weggetje. Vlakbij de vuurtoren hield dit op en ging over in een zandpad, waarover je niet mocht fietsen. Bij de vuurtoren aangekomen hadden we al een mooi uitzicht over het landschap, maar het uitzicht vanuit de vuurtoren wilden we ook graag bewonderen. Dus klommen we voor drie Euro per persoon de 102 treden van de vuurtoren Dornbusch op en genoten boven van het uitzicht over de Oostzee, de eilanden Rügen en Hiddensee. De vuurtoren, die in 1887/88 met klinkers is gebouwd en in 1926/27 versterkt is met beton, staat op een klif en is 28 meter hoog. De totale hoogte inclusief de klif bedraagt 100 meter. Het vuurtorenlicht heeft een reikwijdte van 25 Nm (45 km). Na dit fraaie uitzicht fietsten we naar het zuiden en kwamen weer door het dorpje Kloster. Na ook onze jachthaven en het dorpje Vitte te zijn gepasseerd, fietsten we naar het dorpje Neuendorf, dat ook een jachthaventje heeft, maar te ondiep is voor onze boot. De huizen in Neuendorf, voornamelijk vakantiewoningen, zijn nogal verspreid in de natuur gebouwd en omgeven door allerlei kronkelige zandweggetjes. Na in het jachthaventje van Neuendorf even te hebben uitgerust, fietsten we verder naar het zuidelijke gelegen vuurtorentje, dat in een beschermd natuurgebied ligt. Het eiland is hier zo smal dat je op elke plek wel even op het strand kan kijken. Op de terugweg ontmoetten we een Nederlands echtpaar, die met de caravan op vakantie was. Ze stonden met hun caravan in het plaatsje Schaprode op het eiland Rügen en hadden de veerboot naar Hiddensee genomen om een dagje op Hiddensee te fietsen. Na een voldane fietstocht kwamen we om vier uur in de middag weer terug in de jachthaven. Morgen is het plan om over te steken naar Ystad in Zweden, een afstand van 60 Nm.

Verwaaidag en wandeling Vitte-Langeort

Gisteravond begon het flink te waaien. De ZO-wind stond precies op ons achterschip en trok aan tot 6 bft. Achter ons schip was het open water, zodat we aardig aan lager wal lagen. Hoewel de golven niet echt hoog waren, dreunde die soms hard tegen het achterschip aan. In de nacht draaide de wind naar het ZW, zodat we beter beschut lagen achter het eiland. Vandaag zou de zuidwester aanhouden en zelfs toenemen naar 7 bft met regenbuien. Niet echt een fijne dag om met onze vouwfietsen het eiland te verkennen. Na een ochtend met hevige buien werd het in de middag droog en begon zelfs de zon te schijnen. Er stond nog steeds een harde wind zodat we besloten om een stevige wandeling te maken. We liepen eerst naar de veerhaven van Vitte waar het gezellig druk was en waar de veerpont net bezig was om aan te meren. Hiddensee is een heel apart eiland. Het is lang maar zeer smal. Op sommige plekken zelfs maar een paar 100 meter breed. Auto’s zijn niet toegestaan op een paar volledige elektrische auto’s na. Alles gaat daar met fiets, paarden en huifkar. Het eiland staat verder als kunstenaarskolonie bekend, ook al in de oude DDR-tijd. Deze kunstenaars en schrijvers wonen en werken in de vele traditioneel gebouwde typische huisjes, die op het eiland Hiddensee te vinden zijn. Na door het plaatsje Vitte te zijn gelopen, deden we enkele boodschappen en brachten deze naar de boot. Vandaar uit liepen we naar het noorden naar het authentieke dorp Kloster met haar idyllische haventje, waaraan een groot hotel, gebouwd in vakwerkstijl, stond. Ook hier was het gezellig druk, mede vanwege een aantal rokerijen op schepen, die aan de wal lagen. De wegen zijn veelal onverhard en de sfeer deed ons sterk denken aan het eiland Sark van de Kanaaleilanden. In Kloster stond op een heuvel een authentiek oud kerkje uit 1296 met een zeer fraai aangelegde begraafplaats. Vanuit het dorpje Kloster is het nog 2,5 km naar de vuurtoren, die op een hoge klif staat, maar daar willen we morgen naar toe fietsen. Via de westkant liepen we via een mooi wandel- en fietspad terug naar onze boot en keken onderweg ook nog even op het strand. Er stond nog steeds een stevige westenwind en een forse branding. Ook morgen zou het nog stevig waaien, maar het weer zou zonniger zijn zonder buien. Mooi weer om het gehele eiland op onze vouwfietsen te verkennen.

Naar Vitte-Langeort op eiland Hiddensee

Vanochtend toen we om half zeven opstonden scheen de zon al uitbundig. Met een ZW-3 beloofde dit een mooie dag te worden. Na het ontbijt en grondige test van onze schroef in zijn voor- en achteruit, vertrokken we om kwart voor acht uit de jachthaven de Hohe Düne richting Vitte-Langeort, een plaatsje gelegen op het eiland Hiddensee op een afstand van 53 Nm. Buiten de haven van Warnemünde waren werkschepen bezig met werkzaamheden. Gisteren, toen we met de veerpont overstaken, zagen we al een paar schepen van Boskalis naar buiten varen. We passeerden een werkschip waar duikers bezig waren. Hoewel we keurig buiten het met betonning afgebakende gebied voeren, werden we getrakteerd op vier harde korte geluidsstoten ofwel het signaal "Beperkt manoeuvreerbaar". De wind kwam weer geheel van achteren en de windkracht 3 bft was te weinig om voldoende voortgang te maken. Zodoende voeren we op de motor richting de eilanden de Hiddensee en Rügen. Om kwart voor tien kwam er iets meer wind en hesen we het grootzeil. Met grootzeil en uitgeboomde genua voeren we met 5-6 knopen voor de wind langs de Noord-Duitse kust richting Dasserort, de eerstvolgende kaap in de route waar we omheen moesten. Om 12:00 uur passeerden we Dasserort, van waaruit een klipper net uit de vluchthaven vertrok. Om 13:00 uur zwakte de wind weer af en met nog 23 Nm te gaan, voeren we op de motor verder. Even later was de wind helemaal verdwenen en nam de bewolking ook steeds meer toe. Volgens de weersvoorspelling zou het morgen hard waaien en zijn er ook buien voorspeld. Om half vier passeerden we de uiterste noordkaap van het eiland Hiddensee en koersten we naar de ingangsgeul tussen Rügen en Hiddensee. Deze geulen zijn zeer smal en daarbuiten is het al gauw zeer ondiep. Het lijkt enigszins op het Lauwersmeer. Om kwart voor vijf kwamen we in het jachthaventje van Vitte-Langeort aan, waar het niet druk was. ’s Avonds hebben we een korte wandeling in de omgeving van de jachthaven gemaakt en kwamen daarbij een aantal karakteristieke huisjes tegen. Morgen gaan we het eiland Hiddensee verder verkennen.

Duiker onder de boot en middagje in Warnemünde

Gisteren hadden we van de duiker niets meer vernomen, zodat we vanochtend maar weer eens telefoneerden. We kregen echter goed nieuws te horen, want een collega-duiker was onderweg naar ons toe en zou om 11:00 uur bij onze boot zijn. En inderdaad, precies om 11:00 uur meerde er een motorbootje naast ons af. Binnen een paar minuten had hij zijn volledige duikuitrusting aan, legde zijn gereedschap incl. een kapmes op het randje van de steiger, en dook meteen onder water.  Telkens kwam hij even boven met een stukje lijn. Binnen tien minuten was de klus geklaard en inspecteerde hij nog de werking van onze MaxProp vaanstandschroef en het overige onderwaterschip. Alles was echter nog in orde. En dat alles voor maar € 90,-, die we vanwege de goede en snelle service naar boven hebben afgerond. Twee keer niet uit eten en je hebt dit al weer ruimschoots terugverdiend. We boden hem nog een kop koffie aan, maar daar had hij geen tijd voor in verband met een volgende klus. ’s Middags zijn we de haven- en badplaats Warnemünde ingelopen, waarvoor we met de veerpont moesten oversteken. Het was er gezellig druk. Kennelijk is het hier momenteel vakantie. Op de brug over de oude haven stond een levend standbeeld, die de aandacht trok van de voorbijgangers. Bij de haven aangekomen vertrok er net een Marineschip. Er was veel bemanning aan boord en talrijke commando’s vlogen luidkeels over het dek. Waarschijnlijk als toeristische attractie voor alle vakantiegangers. Na een loopje door het plaatsje en de boulevard waar de vuurtoren van Warnemünde staat en die wij vorig jaar al hadden beklommen, deden we nog enkele boodschappen en gingen daarna met de veerpont weer terug naar de jachthaven de Hohe Düne. Bij de boot aangekomen kwam er een flinke bui over ons heen en begon het stevig te waaien vanuit het westen, kracht 6 bft met uitschieters van 7 bft. Na een half uurtje zwakte de regen en wind weer af. Het blijft onstabiel weer. Vanavond bekijken we wat we morgen gaan doen e.e.a. afhankelijk van het weer.

Lijn in de schroef in Warnemünde

Woensdagochtend 27 mei stond er nog steeds een stevige wind en af en toe regende het. En het was ook weer zeer koud met temperatuur van 10 graden Celsius. Hoezo opwarming van de aarde? Maar we besloten toch te vertrekken, omdat we de wind nog steeds mee hadden. De bestemming van vandaag was Warnemünde, een afstand van ca. 42 Nm. We vertrokken om kwart over acht en het was lastig om de box uit komen vanwege de harde wind. Maar met behulp van lange lijnen op de kop, konden we achteruit goed de box uit komen. Buiten op het water richting de brug naar het eiland Fehmarn was de wind aangetrokken tot WNW-6 met vlagen van 7 bft. Daarbij maakten we alleen op onze fok een snelheid van 8,5 kn. De havenmeester van Heiligenhafen had dus gelijk. Bij de brug van Fehmarn aangekomen, zwakte de wind af naar een dikke 5 bft met af en toe vlagen van 6. Via een smalle vaargeul zeilden we onder de hoge brug door en passeerden we de plaats Burgtiefe, gelegen aan de zuidkant van het eiland Fehmarn, waar we vorig jaar zijn geweest en twee dagen verwaaid hadden gelegen. Vervolgens konden we de koers direct op Warnemünde zetten. Het was niet druk op het water. We zagen maar een paar medezeilers. Via de marifoon werd herhaaldelijk een zeiljacht opgeroepen door de Duitse Marine die door het Todendorf schietgebied voer, waar we gisteren langs kwamen. Het zeiljacht reageerde echter niet. De zon wilde maar niet doorkomen en ondanks vier lagen kleding plus een Musto-zeilpak konden we het niet echt warm krijgen en deed dit weer aan de koude nachtelijke overtocht door de Duitse Bocht denken. Komt er nog wel een zomer of koelt de aarde juist af? Halverwege kruisten we de veerboot uit de Zweedse veerhavenplaats Trelleborg, die op weg was naar Travemünde. Even later kwam een Duits Marineschip ons tegemoet, die al een paar maal in dit gebied heen en weer en volgens onze AIS 28 knopen voer. Ach, een mooi duurzaam gebruik van de brandstof. Om half vier kwamen we in de oude haven van Warnemünde aan om diesel te tanken. Het tankstation was echter al gesloten, zodat we naar de nieuwe grote jachthaven, de Hohe Düne, voeren aan de andere kant van de haveningang. Na diesel getankt te hebben probeerden we een box in te varen maar door de harde wind lukte dat in eerste instantie niet en bij het achteruitvaren kregen we onverwachts een domper, nl. een achterlijn in de schroef. De touwsnijder om onze schroefas deed zijn werk en heeft de lijn mooi doorgesneden, maar het restant van vier meter zit nog om de schroef. Die kant-en-klare landvasten van George Kniest drijven dus niet en we zullen deze ook nooit meer kopen! Bij de receptie van de Hohe Düne gaven ze ons het telefoonnummer van een duiker van de plaatselijke duikclub. Helaas was deze op vakantie. Dus is het even afwachten wanneer dit probleem opgelost kan worden. 's Avonds verliet een imposant cruiseschip de haven van Warnemünde.

Van Laboe naar Heiligenhafen

Na een goede nachtrust verlieten we om kwart over negen de jachthaven van Laboe richting de plaats Heiligenhafen, een afstand van ca. 35 Nm en onze eindbestemming van vandaag. De zon scheen en de weersvoorspelling gaf W-4 aan, later toenemend naar W-5 ofwel mooi zeilweer. Toen we het Kielerfjord uitvoeren werden we ingehaald door een groot Duits marineschip. De koers naar Heiligenhafen loopt door het Todendorf schietgebied, waar je op werkdagen niet doorheen mag varen. Vorig jaar, toen we onze vaarroute wilden verkorten en er doorheen zeilden, werden we eruit gestuurd middels een marifoonoproep en een patrouilleboot van de Duitse Marine. Vandaar dat we vandaag maar besloten de vijf Nm extra er omheen te varen. Even later echter riep de Duitse Marine via de marifoon op dat het gebied wel actief was vandaag maar de weg van Kiel naar het eiland Fehmarn vrij was, zodat wij onze koers richting Heiligenhafen konden zetten. Nadat we het Kielerfjord verlaten hadden, kwam een forse bui vanuit het NW opzetten met veel regen en wind, die aantrok tot NW-6 met vlagen van 7, zodat we met ruim 9 knopen vooruit schoten. Na een half uur was de bui voorbij en nam de wind weer af naar W-4 en vervolgden we zeilend voor de wind onze koers. We hadden net de genua uitgeboomd toen er weer een nieuwe bui achter ons aankwam. Ook nu trok de wind weer aan en uit de richting NW, zodat de boom er weer uit moest. Gelukkig was deze bui korter en minder hevig dan de vorige. Daarna viel de wind opnieuw terug naar West 3-4 en kwam er ook meer zon, zodat we waggelend voor de wind onze koers weer konden voortzetten en we de genua weer uitboomde om meer snelheid te maken. Tegen vieren kwamen we bij de aanloopgeul van Heiligenhafen aan. Inmiddels was de wind aangetrokken tot NW-5. We kwamen een patrouilleboot tegen, de Y839, op weg naar  het Todendorf schietgebied om deze te bewaken tegen nautische indringers. In de grote jachthaven van Heiligenhafen aangekomen, was het even lastig om een box in te varen, vanwege de wind en te smalle palen, maar met enig duw en trekwerk lagen we al snel goed vast. En dat is maar goed ook, want volgens de havenmeester zou het morgen windkracht 7 worden.

Avondwandeling Laboe

's

Avonds hebben we nog een wandeling door Laboe gemaakt. Zoals al eerder gezegd is Laboe een toeristische badplaats met mooie zandstranden en veel vakantiewoningen. Het centrum heeft een "Rathaus" van meer dan honderd jaar oud, omgeven door vele winkeltjes, eettentjes, bars en restaurants. Aan het eind van de boulevard aan de noordkant bevindt zich een gedenkteken en tevens museum van een marinemonument opgericht ter nagedachtenis aan de gevallen zeelieden in de twee wereldoorlogen. Bij het monument is de onderzeeër U 995 tentoongesteld.

Door het NO-Zeekanaal naar Laboe

De grote sluis voor de beroepsvaart ligt pal naast de jachthaven van Brunsbüttel en het is imposant om te zien hoe die grote zeeschepen met veel schroef- en motorlawaai erin en eruit varen. We waren zo moe van de nachtelijke overtocht door de Duitse Bocht, dat we ondanks de herrie en golfslag van de grote zeeschepen 's nachts meteen insliepen. Na een goede nachtrust vertrokken we de volgende ochtend om acht uur uit de jachthaven van Brunsbüttel. Op dat moment voer er net een groot zeeschip, de Trafexpress, de sluis in om geschut te worden naar de Elbe en waar we even op moesten wachten. Het was bewolkt weer en het miezerde een beetje. Voor ons voeren er een paar grote zeeschepen, maar die vanwege hun hogere snelheid al gauw uit het zicht waren.Voor de rest was het zeer rustig op het kanaal op enkele zeiljachten na. Halverwege voeren we langs het station voor het loodswezen en was het inmiddels droog geworden. Omstreeks 13:00 uur passeerden we de unieke kabelpont van Rendsburg, die vlak achter ons overstak. Even later kwamen we langs de jachtwerf Lürssen, die grote superjachten bouwt.Ongeveer een uur vanaf de sluis Kiel/Holtenau kwam er een groot containerschip ons tegemoet, de Barmbek uit Monrovia. Tegen vier uur kwamen we bij de sluis van Kiel/Holtenau aan, waar we net een sluislichting misten. De kleine sluis voor de pleziervaart was gesloten in verband met onderhoud, zodat we in de grote sluis met de beroepsvaart moesten mee schutten. Achter drie grote zeeschepen konden we met twee andere zeiljachten ook naar binnen. Via de marifoon werd vanuit het sluiswachterkantoor opgeroepen dat we voor de zeeschepen moesten gaan liggen, maar door alle motorherrie rondom verstond niemand het. Na te hebben betaald voor de doortocht van het NO-Zeekanaal bij het sluiswinkeltje moest de pleziervaart als eerste de sluis verlaten. Omdat we achter twee zeeschepen lagen, was dat niet eenvoudig. Dat ging dan ook mis met eengrote Nederlandse catamaran, die niet genoeg snelheid maakte om tussen twee zeeschepen door, die hun schroeven nog in het werk hadden staan, naar buiten te varen. Door de schroefwerking en de lage snelheid kwam de catamaran tegen één van de zeeschepen terecht en wij, die vlak achter de catamaran voer, konden daardoor ook niet doorvaren. Na wat gehannes kwam de catamaran uiteindelijk de sluis uit, zodat wij met veel gas zonder problemen er ook uit konden varen en bevonden we ons in het Kielerfjord aan de Oostzee. Na de sluis was het nog ca. twee mijl naar Laboe. Een badplaats met twee fraaie jachthavens gelegen aan de NO-kust van het Kielerfjord, een mooie uitvalbasis voor onze vakantie.

Door de Duitse Bocht naar Brunsbüttel

Zaterdag 23 mei om half twee verlieten we de jachthaven van Vlieland richting Brunsbüttel, gelegen aan het Noord-Oostzeekanaal. Met ons vertrok ook een ander ouder echtpaar met hun boot genaamd "Flamboyant". Er was voor de Duitse Bocht goed weer voorspeld en daar moet je dan ook direct gebruik van maken. De wind kwam uit de NNO-hoek, windkracht 4 bft. De eerste acht uur konden we dan ook prima zeilen en maakten we met ruim zeven knopen goede vorderingen. Wel stond er een hevige deining uit het noorden, dwars op onze boot, waardoor onze Carina heen en weer werd geslingerd. Daarna viel de wind weg en moesten we de motor bijzetten om op tijd bij de Elbe-monding te komen vanwege het tij. De vervelende deining bleef echter hardnekkig volhouden. Het was ook erg koud met een temperatuur van negen graden Celsius. Was het de combinatie kou, deining en vermoeidheid, waardoor de schipper zeeziek werd? Kortom het was geen comfortabele tocht en zo moesten we ook nog de nacht in. Bij Borkum aangekomen, rond 23:00 uur werd het donker en voeren we langs het overdadig knipperend rood verlichte pas aangelegde windmolenpark. Ach, deze duurzame opgewekte energie moet toch ergens aan op gaan. Ook het verlichte windpark midden in Duitse Bocht was zeer helder verlicht en dus goed te zien. Het was relatief rustig op het water, weinig scheepvaart behalve dan in de "zeestraat voor de beroepsvaart" verderop. De visserij vierde Pinksterweekend en achter ons zagen we alleen het zeiljacht, de Flamboyant, die ons volgde. Het begon weer licht te worden toen we het Duitse eiland Nordeney passeerden. Om 11:00 uur kwamen we bij de Elbemonding aan. We hadden nog een uur stroom tegen, waarna we het tij meekregen. Op de Elbe was het behalve de beroepsvaart ook druk met pleziervaart voornamelijk komende uit Hamburg en Cuxhaven. De zon begon ook flink te schijnen en zo kwamen we om 16:00 uur bij de sluizen van Brunsbüttel aan, waar we toevallig een medelid van onze zeilvereniging de Blocq van Kuffeler met zijn boot, Cloud Nine, aantroffen, die op weg was naar Oslo. Na door de sluis te zijn geschut bogen we af naar de jachthaven van Brunsbüttel waar het gezellig druk werd met jachten. We kwamen naast het zeilschip, de Flamboyant, te liggen, waar we gezellig met de bemanning aan de praat raakten. Ook de schippersvrouw was zeeziek geworden van die noordelijke deining, terwijl ze normaliter nooit zeeziek werd, zodat de ego van de schipper van de Carina weer beetje werd opgekrikt. Hun fraaie zeilboot, genaamd Flamme 40, is ontworpen door hun zoon, die scheepsbouw had gestudeerd en door de schipper zelf was gebouwd. De woodcore romp had hij bij Van Workum in Arnhem laten bouwen. De havenmeester kwam om zeven uur 's avonds zijn liggeld ophalen en beloofde dat het morgen zeer mooi weer zou worden met 18 graden Celsius in het vooruitzicht. Morgen gaan we door het NO-Zeekanaal naar de Oostzee en dan begint onze vakantie echt.

De tweede dag naar Vlieland (22/05/15)

Na een rustige nacht achter ons anker, verlieten we omstreeks kwart voor acht de ankerkom bij het Zuiderzeemuseum van Enkhuizen richting de sluizen van Kornwerderzand. Het was licht bewolkt weer, de wind was inmiddels gekrompen naar het zuidwesten, kracht 3-4 en zeilden we met ruime wind naar het Noorden. We waren praktisch de enige zeilers op het IJsselmeer, want zelfs in verte konden we nauwelijks schepen ontwaren. Om 10:00 uur zeilden we langs Stavoren. Inmiddels was het drukker geworden op het water en kwam er ook een flauw zonnetje te voorschijn. Om elf uur viel de wind weg en werden we ook nog getrakteerd op een grote hoeveelheid muggen, die half dood op het dek en de zeilen neerstreken, zodat we weer het nodige poetswerk in het vooruitzicht hebben. Nadat we de motor bijgezet hadden, kwamen we een uur later in Kornwerderzand aan. Het was druk bij de sluis en bij de eerste lichting van de kleine sluis voor de watersport konden we net niet mee. Na oproep via de marifoon mochten we met de eerstvolgende lichting van de grote sluis van de beroepsvaart mee, zodat we omstreeks 13:00 uur op de waddenzee waren en we via Harlingen naar Vlieland voeren. We hadden voornamelijk tegenwind in de vaargeulen, zodat we grotendeels de motor moesten gebruiken en maar weinig konden zeilen. Onderweg werden we ingehaald door de veerboot van Vlieland en een grote sleper, die voor de nodige deining zorgde. Om half vijf voeren we de jachthaven van Vlieland binnen, waar het al vol lag met passanten vanwege het Pinksterweekend.