Zaterdag 23 mei om half twee verlieten we de jachthaven van Vlieland richting Brunsbüttel, gelegen aan het Noord-Oostzeekanaal. Met ons vertrok ook een ander ouder echtpaar met hun boot genaamd "Flamboyant". Er was voor de Duitse Bocht goed weer voorspeld en daar moet je dan ook direct gebruik van maken. De wind kwam uit de NNO-hoek, windkracht 4 bft. De eerste acht uur konden we dan ook prima zeilen en maakten we met ruim zeven knopen goede vorderingen. Wel stond er een hevige deining uit het noorden, dwars op onze boot, waardoor onze Carina heen en weer werd geslingerd. Daarna viel de wind weg en moesten we de motor bijzetten om op tijd bij de Elbe-monding te komen vanwege het tij. De vervelende deining bleef echter hardnekkig volhouden. Het was ook erg koud met een temperatuur van negen graden Celsius. Was het de combinatie kou, deining en vermoeidheid, waardoor de schipper zeeziek werd? Kortom het was geen comfortabele tocht en zo moesten we ook nog de nacht in. Bij Borkum aangekomen, rond 23:00 uur werd het donker en voeren we langs het overdadig knipperend rood verlichte pas aangelegde windmolenpark. Ach, deze duurzame opgewekte energie moet toch ergens aan op gaan. Ook het verlichte windpark midden in Duitse Bocht was zeer helder verlicht en dus goed te zien. Het was relatief rustig op het water, weinig scheepvaart behalve dan in de "zeestraat voor de beroepsvaart" verderop. De visserij vierde Pinksterweekend en achter ons zagen we alleen het zeiljacht, de Flamboyant, die ons volgde. Het begon weer licht te worden toen we het Duitse eiland Nordeney passeerden. Om 11:00 uur kwamen we bij de Elbemonding aan. We hadden nog een uur stroom tegen, waarna we het tij meekregen. Op de Elbe was het behalve de beroepsvaart ook druk met pleziervaart voornamelijk komende uit Hamburg en Cuxhaven. De zon begon ook flink te schijnen en zo kwamen we om 16:00 uur bij de sluizen van Brunsbüttel aan, waar we toevallig een medelid van onze zeilvereniging de Blocq van Kuffeler met zijn boot, Cloud Nine, aantroffen, die op weg was naar Oslo. Na door de sluis te zijn geschut bogen we af naar de jachthaven van Brunsbüttel waar het gezellig druk werd met jachten. We kwamen naast het zeilschip, de Flamboyant, te liggen, waar we gezellig met de bemanning aan de praat raakten. Ook de schippersvrouw was zeeziek geworden van die noordelijke deining, terwijl ze normaliter nooit zeeziek werd, zodat de ego van de schipper van de Carina weer beetje werd opgekrikt. Hun fraaie zeilboot, genaamd Flamme 40, is ontworpen door hun zoon, die scheepsbouw had gestudeerd en door de schipper zelf was gebouwd. De woodcore romp had hij bij Van Workum in Arnhem laten bouwen. De havenmeester kwam om zeven uur 's avonds zijn liggeld ophalen en beloofde dat het morgen zeer mooi weer zou worden met 18 graden Celsius in het vooruitzicht. Morgen gaan we door het NO-Zeekanaal naar de Oostzee en dan begint onze vakantie echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten