Lijn in de schroef in Warnemünde

Woensdagochtend 27 mei stond er nog steeds een stevige wind en af en toe regende het. En het was ook weer zeer koud met temperatuur van 10 graden Celsius. Hoezo opwarming van de aarde? Maar we besloten toch te vertrekken, omdat we de wind nog steeds mee hadden. De bestemming van vandaag was Warnemünde, een afstand van ca. 42 Nm. We vertrokken om kwart over acht en het was lastig om de box uit komen vanwege de harde wind. Maar met behulp van lange lijnen op de kop, konden we achteruit goed de box uit komen. Buiten op het water richting de brug naar het eiland Fehmarn was de wind aangetrokken tot WNW-6 met vlagen van 7 bft. Daarbij maakten we alleen op onze fok een snelheid van 8,5 kn. De havenmeester van Heiligenhafen had dus gelijk. Bij de brug van Fehmarn aangekomen, zwakte de wind af naar een dikke 5 bft met af en toe vlagen van 6. Via een smalle vaargeul zeilden we onder de hoge brug door en passeerden we de plaats Burgtiefe, gelegen aan de zuidkant van het eiland Fehmarn, waar we vorig jaar zijn geweest en twee dagen verwaaid hadden gelegen. Vervolgens konden we de koers direct op Warnemünde zetten. Het was niet druk op het water. We zagen maar een paar medezeilers. Via de marifoon werd herhaaldelijk een zeiljacht opgeroepen door de Duitse Marine die door het Todendorf schietgebied voer, waar we gisteren langs kwamen. Het zeiljacht reageerde echter niet. De zon wilde maar niet doorkomen en ondanks vier lagen kleding plus een Musto-zeilpak konden we het niet echt warm krijgen en deed dit weer aan de koude nachtelijke overtocht door de Duitse Bocht denken. Komt er nog wel een zomer of koelt de aarde juist af? Halverwege kruisten we de veerboot uit de Zweedse veerhavenplaats Trelleborg, die op weg was naar Travemünde. Even later kwam een Duits Marineschip ons tegemoet, die al een paar maal in dit gebied heen en weer en volgens onze AIS 28 knopen voer. Ach, een mooi duurzaam gebruik van de brandstof. Om half vier kwamen we in de oude haven van Warnemünde aan om diesel te tanken. Het tankstation was echter al gesloten, zodat we naar de nieuwe grote jachthaven, de Hohe Düne, voeren aan de andere kant van de haveningang. Na diesel getankt te hebben probeerden we een box in te varen maar door de harde wind lukte dat in eerste instantie niet en bij het achteruitvaren kregen we onverwachts een domper, nl. een achterlijn in de schroef. De touwsnijder om onze schroefas deed zijn werk en heeft de lijn mooi doorgesneden, maar het restant van vier meter zit nog om de schroef. Die kant-en-klare landvasten van George Kniest drijven dus niet en we zullen deze ook nooit meer kopen! Bij de receptie van de Hohe Düne gaven ze ons het telefoonnummer van een duiker van de plaatselijke duikclub. Helaas was deze op vakantie. Dus is het even afwachten wanneer dit probleem opgelost kan worden. 's Avonds verliet een imposant cruiseschip de haven van Warnemünde.